De acht tuinverhalen; Verslag van de Tuinenreis 2024 naar Twente , Achterhoek en Salland

Vrijdag en zaterdag  23 en 24 augustus zou het flink gaan regenen. Onze weervouwen en mannen van de omroep hadden het zelfs over code geel en hagelbuien. Donderdagavond alvast regenjas en parapluutje in de tas.

Vrijdagmorgen half zeven. De zon schijnt, het gaat een mooie dag worden, wat een opluchting .

Prompt om kwart voor acht komt onze vaste chauffeur Simon met de Arrivabus voorrijden.  Het is net acht uur; De bagage ligt onder in de bus en we vertrekken naar het Plantzoentje, de tuin van Anja Broekhuis bij Albergen.

Plantzoentje bij Albergen, bij Tubbergen

De koffie steet kloar in de koffiekökkn’, en natuurlijk met wat lekkers erbij.

Het erf oplopend naar de boerderij zie je al een grote bloemenzee.  Anja vertelt ,breed met de armen gebarend en met een grijns van oor tot oor over haar tuinavonturen. Totaal onbekend met  het ontwikkelen van een siertuin begint Anja. De hulp van buurvrouw Annie is onmisbaar. Eerst een kuiltje maken en dan de plant erin zegt Annie. En zo begon het.  Annie is inmiddels overleden maar de tuin van Anja, met de mooie naam Plantzoentje staat als een huis.

En Anja kan zonder schroom op haar website schrijven:

Het Plantzoentje is een gezellige, sfeervolle en leuk gedecoreerde tuin van 3800m2 rondom onze boerderij midden in het Twentse landschap.

In sprankelende borders op kleur staan zowel gewone als bijzondere planten, aaneen geweven tot een weelderig kleurenpalet. Diverse grassen zijn op een subtiele manier in de borders verwerkt.

Nieuw is een bloemen- en grassentuin geïnspireerd op ‘the Dutch wave’. Vanaf diverse zitjes is het heerlijk genieten van de tuin en het uitzicht over de weilanden. Sommigen van ons gaan ook nog even naar de naast gelegen tuin van de schoonmoeder van Anja; Een traditionele tuin met dahlia’s en duizendschonen.  Inmiddels is er aan de andere kant naast de boerderij een nieuwe schuurwoning in aanbouw waar Anja de komende jaren met haar man gaat wonen en de zoon gaat op de boerderij. Een mooie Twentse traditie.   

‘Tuinieren is voor mij een feestje en dat vier ik bijna iedere dag’!

Grondig Geniethen Lochem

Vanaf de hoofdweg  draait de bus met wat heen en weer gedraai achterwaarts de Hoge enk op.  Met aan de ene kant de enk- dat is Twents/Gelders  voor wat wij in Drenthe de es noemen en aan de andere zijde de ingang naar de tuin van  Nitha Annink.

Nitha wacht ons al op. Het huis is grotendeels van eigen ontwerp. De tuin laat zich zien, een grote zwemvijver en een mooie grote kas, mooie hoeken, rustgevend en spannend .  We genieten grondig.

De Japanse mispel  , Nesperos zoals ze die in Spanje noemen staat niet in en klein potje maar in de volle grond en is zeker drie meter hoog.  Een Klimaat adoptief ??

Nitha ziet  de tuin als spiegel van de persoonlijkheid.  Laat me je tuin zien en ik ken je.  Als tuinontwerpster streeft ze er dan ook naar de tuin naar de persoonlijkheid van de opdrachtgever te realiseren. Wij leren Nitha allemaal op onze eigen wijze zo een beetje kennen.

Een afwisselende natuurlijk ogende tuin waar je je thuis voelt. Maar de innerlijke mens wil ook wat.  Met prachtig weer, buiten aan de picknicktafel een courgette soepje, heerlijke belegde broodjes en koffie of thee.

We hadden nog wel even wat langer willen blijven, maar we moeten door de volgende tuin wacht alweer.  We gaan naar de Kring van Dorth.

In de tuin van Dorth

De tuin van Dorth is gelegen in de zgn. Kring van Dorth nabij Gorssel.  Voor de schrijver van dit stukje was de kring van Dorth een weerzien zonder dat hij het  op dat moment in de gaten had. Thuis even wat nazoeken en wat bleek. Meer dan zestig jaar geleden, een paar jongens  van een jaar of veertien op avontuur fietsen naar de jeugdherberg in de kring van Dorth; een monumentaal houten landhuis in Noorse stijl. Niet alleen het bijzondere gebouw herinner ik me goed, maar ook de jeugdherbergvader, die zulke mooie griezelverhalen vertelde.

Maar daar komen we niet voor, we gaan naar de tuin van Lily. In de tuin van Lily.

Met de bus wat moeilijk te bereiken maar daar draait Simon zijn hand niet voor om. Straks maar zien hoe we er weer uitkomen.

Heimwee naar het platteland, naar de rust en ruimte van haar geboorteland, bracht Lily naar de Kring van Dorth, waar een oud boerderijtje werd opgeknapt en van de weilanden rond het boerderijtje een overgangsgebied van borders bij de boerderij naar bloemenweiden en bosschages verder op in de tuin werd gecreëerd . Als  bioloog staat bij Lily de natuur voorop in haar tuinontwerpen. Biodiversiteit kun je ook zelf maken of bevorderen.

“Mijn kracht zit hem in het jaarrond de tuin van kleur te voorzien. Heesters en bomen in combinatie met mooie en sterke vaste planten die niet altijd gangbaar zijn, maar wel verrassende resultaten kunnen geven” zegt Lily.

En zo was het ook. We zijn net wat te laat om de mooie wilde bloemenweiden in volle glorie te zien. Maar alleen al de wandeling door de uitgestrekte tuin met de vijver was al voldoende om te genieten.

In divers tuintijdschriften zijn artikelen over de tuin van Lily geschreven. Zo heeft in 2020  een uitgebreid artikel in Groei en Bloei gestaan. Wilt u meer over de tuin weten ga dan even naar:  indetuinvandorth.nl/images/media/2020-05-groeienbloei-artikel.pdf

Keren met de bus was niet mogelijk, dan maar een kilometertje achteruitrijden daar draait Simon zijn hand niet voor om. Op naar erve Odinc bij Markelo .

Erve Odinc Markelo

In de buurtschap Elsen tussen Markelo en Rijssen ligt het monumentale erfgoed Erve Odinc. De  gebouwen, de tuin , het landschap  zo authentiek dat ze  rijksmonument zijn. Ook de tuin zelf heeft die status gekregen. De boerderij is omgeven door een aantal eeuwenoude bomen, zoals een beuk, een taxus en een 3-tal lindes. Deze  bomen staan alle op de Nederlandse lijst van monumentale bomen.

Kees en Inge zijn na jaren in Frankrijk gewoond te hebben nu de eigenaren. Kees wacht ons al op. Even een eindje het laantje aflopen en we zijn bij Erve Odinc.  Wat een plek. De geschiedenis van de boerderij gaat terug tot maar liefst 1381 vertelt Kees.  Kees is van de gebouwen en de historie en Inge is van de tuin. We kiezen  onze gids naar onze hoofdbelangstelling.

De tuinen beslaan 1,2 hectare en herbergen naast de riet gedekte boerderij, een riet gedekte schaapskooi, een bakhuisje en een kas. Er zijn tuinkamers op kleur, een rozentuintje en een boeren-, kruiden- en bloementuin en een boomgaard.  De tuin is aan de buitenkant naar de weilanden afgesloten met golvende taxus hagen met poorten met zicht op het buitengebied.  De wildebloemen-weides buiten de eigenlijke tuinen zijn net gemaaid waardoor  een vreemd effect ontstaat grijze vlakten met daartussen groene paden die uitkomen bij de groene poorten.

En dan nog een verrassing; een heerlijke aangeklede borrel bij een  heerlijk zonnetje. Gezellig relaxen voordat we de laatste etappe nemen naar het hotel.  Kees vertelt nog over zijn Drentse roots. Zijn familie heeft nog bezittingen in Eelde en Bunne.  Bijna thuiskomen!

De tuinen voor vandaag zitten erop. Nu naar Landhotel Herikerberg, een mooi rustig landhotel nabij Markelo. Na een heerlijk relaxt diner naar bed en op tijd weer op.

Zou het dan toch gaan regenen? Even lijkt het erop . De paraplu’s bij de hand. De ruitenwisser van de bus gaar driemaal heen en weer en het is weer droog en het wordt weer zonnig.

Landgoed de Wierse, Vorden

Op aanraden van Netty een extra cafeïne shot genomen want op het landgoed de Wierse is niets te krijgen. Dat doet overigens geen afbreuk aan  dit nog particuliere bezit.  We  maken een ronde over het prachtige gedeeltelijk in Engelse landschapsstijl aangelegd landgoed van maar liefst 300 hectare.  Rondom het hoofdgebouw liggen de  ruim 16 hectare tuinen met bruggen, hekken en zichtassen , taxus hagen en  fonteinen en sculpturen. Een romantisch landgoed zoals je dat graag ziet.

We mogen  Aurelia gravin van Limburg Stirum wel heel erg dankbaar zijn dat ze een schatrijke man Jonkheer Victor de Stuers aan de haak heeft geslagen en dat  via hun dochter  Alice de Stuers en haar Engels Ierse man het landgoed verder is ontwikkeld.  En niet te vergeten ook hun nakomelingen zetten zich met hulp van  medewerkers en  vrijwilligers in om dit prachtige geheel te behouden en waar nodig aan te passen aan de klimaatsveranderingen en andere uitdagingen.

Jammer dat de rozentuin in loop der jaren is verdwenen. In de moestuin zijn ook de oude rozenrassen  opgeplant. Redden wat er te redden valt. Maar dat het goed deden, nou dat niet. Maar wie weet misschien komt er ooit weer een rozentuin met heerlijk geurende rozen rassen die het in deze tijd goed doen. .

In het voor de bezoekers opengestelde “Bouwhuis” lag in de vitrine  nog een rozen catalogus van  M. Rahder, in de 19^e eeuw een beroemde rozenkweker uit Hoogeveen.  Bonne Ruys van de kwekerij Moerheim, de vader van Mien Ruys uit Dedemsvaart had daar graag stage willen lopen, maar dat ging niet door hij was te jong.

De Warwinckel, Denneveld Vorden

Tijd voor koffie, we gaan naar de tuin Warwinckel  bij Denneveld nabij Vorden. Wij beginnen natuurlijk met een kop koffie en de lunch. Naast de broodjes weer een heerlijke kop courgettesoep.  De tuin is nog betrekkelijk jong zo verteld Martin. Een paar jaar geleden kwamen ze vanuit een polder naar het huis in het bosgebied van Dennenveld.  De boerderij hoorde bij het landgoed Onstein.  Ze noemden het huis naar hun tuin in Warwinckel bij Gouda.  Een grote overgang maar het is gelukt. Drieduizend vierkante meter nieuwe tuin. Ga er maar aanstaan.

Afbreken oude gebouwen. Gedeeltelijke nieuwvouw en herbouw van de gebouwen  en  een fruittuin, groenten in bakken, een kas borders en bomen.  Met een schuur waar je als het wat regenachtig is kunt zitten en je lunch gebruiken. En niet te vergeten  je gereedschappen kunt opbergen. En dat gebeurt super netjes. Daar keken we toch wel een beetje jaloers naar.

Nynke Atsma in Luttenberg

We verlaten de Achterhoek en rijden naar Salland,  Eerst naar Nynke Atsma.

Pianolerares van beroep, maar al jaren gegrepen door het tuinvirus. Binnen liggen de tuinbladen met een lofzang op haar tuin. Met name de voorjaarsperiode met als zijn bollenpracht wordt genoemd. Maar niet getreurd ook nu is er in de afwisselende tuin genoeg te zien. Een heerlijke tuin. En ook de zelfgebakken taartpunt smaakte naar meer.

Lekker zitten ,wat kletsen en dan op weg naar onze laatste stop. We gaan naar  Daarlerveen. Gemakkelijk te verwarren met Dalerveen.  Maar Simon had gelukkig Daarlerveen in zijn navigatiesysteem ingevoerd.

D.G. Kwekerij  en kijktuin van Henny Hemmink, Daarlerveen

Het enthousiasme om de kijktuin te bekijken was inmiddels wat afgenomen. Maar een nieuwe plant scoren bracht nieuwe energie. Vooral de grassen, de specialiteit van Henny werd goed ingekocht.

Klaas had  papieren zakken  voor planten meegenomen en zette op elke zak de naam van de eigenaar zodat in Assen bij het uitladen alles soepel zou verlopen en eenieder met zijn eigen planten naar huis kon.

Naar Assen. We passeren Spier, het is nog zonnig weer. Bert bedankt Simon de chauffeur voor zijn stuurmanskunsten en Klaas en Netty die ons weer een prachtig programma hebben voorgeschoteld .

Netty maakt ons al lekker voor volgend jaar de Betuwe, of misschien toch wel Duitsland.

En het weer, het kon niet beter.  Iedereen bedankt voor zijn aandeel in deze prachtige reis. Nauwelijks thuis begon het inktzwart te worden, keiharde wind en enorme hoeveelheden water en hagel.

Op de net gepasseerde A28 bij Spier bomen over de weg.  Nergens last van; we zitten thuis.

Arnold Ruiter