Assen
Paddenstoelen in de Schulp
Wat zijn we blij dat we 3 oktober zo veel leden mochten verwelkomen in de Schulp voor de Paddenstoelenlezing door Geert de Vries. Er werden her en der nog gauw wat stoelen bijgezet, zodat iedereen een plekje kreeg en mee kon genieten van zijn verhaal.
Aan de hand van zijn prachtige foto’s nam Geert ons mee op reis naar de bijzondere wereld van de paddenstoel. We leerden over de verschillende soorten: samenlevers, bomendoders en opruimers. Maar ook over plaatjes en buisjes, rokken en schubben, het mycelium en de sporen. Na de pauze vertelde Geert hoe gespecialiseerd en kieskeurig paddenstoelen kunnen zijn en wat verandering in de omstandigheden voor het verschijnen en verdwijnen van een soort kunnen betekenen.
Het werd een zeer leerzame maar door de vertelstijl ook een 20vermakelijke avond. De professionele foto’s van Geert de Vries kunnen we hier niet publiceren, we volstaan met enkele eigen foto’s die een indruk geven van de avond.
Op onze nieuwe locatie vond op 5 oktober de eerste lezing van dit seizoen plaats. We verwelkomden zo’n 20 belangstellenden in wijkcentrum De Schulp in Assen-Oost. De nieuwe plek voldoet aan de verwachtingen: voldoende parkeergelegenheid, een hartelijke gastvrouw en een mooi aangeklede ruimte voorzien van alle faciliteiten die we nodig hebben en bovenal een veilige route.
Alie Stoffers, eigenaresse van De Tuinerie in Zuidlaren, bracht met veel vaart en humor een inspirerend verhaal over de toegevoegde waarde van bloembollen in de border. Zij liet zien dat het tuinseizoen verlengd kan worden door duo-combinaties te maken van vaste planten en bollen. De bollen in haar borders steken in het voorjaar als eerste hun kopje boven de grond en als hun bloeiperiode voorbij is groeien de opkomende vaste planten over het afstervende loof. Op deze manier ontstaat er een continu kleurbeeld en kunnen de bloembollen in alle rust wachten op het volgende voorjaar. Alie ontwerpt voor haar klanten een beplanting waarbij ze voornamelijk tulpen en narcissen toepast tussen de vaste planten. Maar tijdens deze lezing besteedde ze ook aandacht aan de vroegste en laatste bloeiers zoals chionodoxa (sneeuwroem) en cyclamen. Haar devies is: wees niet te zuinig met de hoeveelheid bollen die je toepast en plant bourgondisch, zodat er een optimaal effect ontstaat. Kies bollen die qua kleurschakering en bloeiperiode bij elkaar passen of die elkaar juist opvolgen in bloeitijd, waardoor je langer van je border kunt genieten. Plant vooral ook de tulpenbollen niet te vroeg. November is een prima maand, de bodem is dan al wat tot rust gekomen. De bollen hebben daardoor minder van schimmels te vrezen. Een bijkomend voordeel kan zijn dat je door laat te planten de bloeitijd wat verplaatst naar later in het seizoen.
Het werd een interessante lezing met prachtige foto’s die Alie’s verhaal ondersteunden. In de pauze bestond de mogelijkheid om wat van de door haar geselecteerde bollen aan te schaffen. Na het zien van zoveel moois werd daar door de aanwezigen graag gebruik van gemaakt.
Anna
Op 31 augustus verzamelde zich een groep van 24 Groei&Bloeiers in de ontvangstruimte van deWit gardentoolsfactory, zeg maar tuingereedschappenfabriek in Kornhorn zo op de grens van Groningen en Friesland.
De jongens van de Wit, Derk Klaas en Derk de mede-eigenaren van het bedrijf, ontvingen ons met koffie en een heerlijke witte oranjekoek. In de ontvangstruimte/ showroom hing een gigantisch sortiment aan schopjes, harkjes, schoffels, cultivators, spaden en wat al niet meer. We keken ons de ogen uit.
Zo’n 125 jaar geleden begon Willem de Wit uit Kornhorn met een smederij. Na een periode van het ambachtelijk smidswerk voor lokaal gebruik werd het een stoomsmederij en ging de productie over op stoom en nog later werd er olie gestookt smidswerk gemaakt en als eind-, en halffabricaat in heel Nederland geleverd.
Inmiddels zit de 4e generatie van de Wit in het bedrijf en is volop ingezet op automatisering en wordt geleverd aan alle continenten. Een huzarenstukje! Het is alweer heel wat jaren geleden dat we, mijn vrouw en ik, in de vakantie een bezoek brachten aan de kwekerij van die Graefin von Zeppelin in Zuid-Duitsland. Tot onze verrassing was een behoorlijke hoek van de tuinwinkel ingericht voor het tuingereedschap van deWit. En dat in een land met gerenommeerde merken tuingereedschap.
Tijd om eens te bekijken hoe anno 2023 de productie verloopt.
Het begint met het basismateriaal; het staal. Nee dat komt niet uit een vervuilende staalindustrie maar van een Zweeds bedrijf dat klimaatneutraal staal maakt op basis van productie met waterstof energie.
Ook deWit zelf probeert volledig duurzaam te produceren. Zo ligt het dak vol met zonnepanelen;2500 als ik het goed onthouden heb. In ieder geval er wordt net zoveel energie opgewekt als verbruikt. De smeedovens zijn gasvrije inductieovens, afgelakt wordt met milieuvriendelijke water gedragen laksystemen, en ook de houtwaren worden lokaal geproduceerd. Dus hoog op de duurzamheidsladder.
Automatisering en robotisering.
Tegenwoordig worden grote series gemaakt. Snijden, lassen, smeden, maar open kolenvuur, balg, aambeeld en hamer komen er niet meer aan te pas. Het vuur is vervangen door inductietechniek en het snij, las en smeedwerk wordt allemaal door de robot gedaan.
Tijd om de fabriek in te gaan. Onze groep werd gesplitst in twee groepen onder leiding van Derk en Derk Klaas.
Het eerste wat opvalt zijn veel kleinere apparaten die allemaal hun ding doen. Veel geluid, wat gesis en zwaaiende robotarmen. En daar tussen personeel dat rustig aan het werk is; met oordoppen dat wel.
Het eerste wat we zagen was de 3d laser machine die de schopjes etc. laser gestuurd uitsnijdt en klaarmaakt voor een volgend proces. Het moet nog gebogen worden, gelast, scherp gevijld en wat allemaal niet meer. Uiteindelijk wordt het product gelakt en van houten stelen voorzien en niet onbelangrijk wordt nog het logo van deWit in de houten steel gebrand.
Vernieuwing en innovatie.
Derk Klaas, Derk en hun collega’s zijn altijd op zoek naar verbetering van het product en de productiemethode en niet onbelangrijk ook in de marketing wordt geïnnoveerd. Websites, facebook en andere vormen van sociale media spelen een belangrijke rol in de contacten met de groenwereld en de eindgebruikers. Door de sociale media is er een snel contact met de eindgebruiker die feedback geeft op de producten zodat waar nodig aanpassingen en verbeteringen in product en productieproces doorgevoerd kunnen worden.
Nieuwe producten die nog niet op de markt zijn en een meerwaarde hebben voor ons als tuinierders worden ontwikkeld en geïntroduceerd. Zo zijn de sporkschoffel, een soort kruising tussen spade en een vork, en de tulpspade ontwikkeld.
Het wiel zelf uitvinden doen ze bij deWit. Omdat het om unieke uitvoeringen gaat bestaan er geen standaardoplossingen. Zo worden de programma’s voor de robots zelf ontwikkeld en worden bestaande technische oplossingen voor het eigen productieproces aangepast. Prototypes van nieuwe producten worden in de “factorygarden” uitgeprobeerd. Zo is stap voor stap het bedrijf een internationale speler geworden. Wij waren onder de indruk wat er allemaal gedaan moet worden voor je als gebruiker met je schepje aan de slag gaat in de tuin.
De neven de Wit hebben ons door een prachtig bedrijf geleid en iedereen heeft met veel interesse gekeken hoe het tuingereedschap gemaakt wordt en wie er achter het bedrijf zitten.
Netty bedankt voor het organiseren en neven de Wit bedankt voor een inkijk in de familiegeschiedenis, de ontwikkeling van het bedrijf en producten.
Hieronder is de link naar het verslag
Op 21 en 22 mei , dus erg vroeg in het tuinseizoen openden zeven tuinliefhebbers hun tuin . Zou er zo vroeg al wat te zien zijn? Die vraag was snel beantwoord , meer dan genoeg en het is weer eens totaal anders dan in de hoogzomer maanden.
Prachtige stadstuinen in de binnenstad, grote en kleinere tuinen in de buitenwijken. Een prachtige mix. Enige tientallen bezoekers en de tuineigenaren genoten van de tuinen, de reacties , het mooie weer. Kortom een zeer geslaagd weekend. Diegenen die niet zijn geweest hebben wat gemist . We hopen dat volgend jaar en dan in een ander seizoen nog wat meer aanmeldingen van de tuinliefhebbers te krijgen om hun tuin open te stellen en natuurlijk op nog veel meer bezoek. De deelnemers die het lef hadden hun tuin te openen voor “Jan en alleman”; Bedankt en tot volgend jaar.
Met een volle bus van Paulusma vertrokken bijna vijftig plantenliefhebbers van de afdelingen Zuidlaren en Assen naar de Floriade in Almere.
Een mooie droge dag was voorspeld en dat werd het na wat grijzigheid in de lucht tijdens de reis naar de Floriade ook.
Na even een inleidend praatje van Han Leenstra namens het (voormalig) bestuur van de afd. Zuidlaren , die vandaag onze tourleider was, kreeg Bert Broekman, onze voorzitter het woord.
Na opheffing van de afd. Zuidlaren gaan de meeste leden van Zuidlaren over naar de afdeling Assen. Dus een mooie gelegenheid om al vast een beeld te schetsen hoe het de komende tijd zal gaan.
In de weken voordat we afreisden is er in de media een hoosbui van kritiek op de Floriade losgelaten. Veel te weinig bezoekers, te duur, niet goed ingespeeld op de vragen van vandaag, te veel lopen, niet natuurlijk genoeg etc. Een financiële strop van tientallen miljoenen. Meer kritiek kon bijna niet.
Iedereen zat met dezelfde vraag hoe zal het zijn. Een vrijwel lege bus parkeerplaats , wat moest dat worden
De eerste prettige verrassing was dat we een korting kregen op het al betaalde kaartje. Han regelde voor elke deelnemer een debitkaart met daarop vijf euro. Dus cashless betalen op rekening van de Floriade, maar wel tot max 5 euro en daarna bijkopen of met de bankpas betalen. Zo ging het eerste kopje koffie er gemakkelijk in.
Ieder ging op eigen gelegenheid in eigen tempo en met eigen interesses de Floriade verkennen. Wel met de afspraak om 16.30 uur weer bij de bus aan de Weerwater entree te zijn.
Een brassband van Suriname stond klaar; het was de Suriname dag, Keti Koti , herdenking van de afschaffing van de slavernij op 1 juli 1863. Straks maar even kijken bij het landenpaviljoen van Suriname.
Een plattegrondje scoren en een plannetje bedenken hoe we met ons spontaan ontstane groepje zouden gaan lopen.
Eerst maar het Urban district, we passeren diverse landenpaviljoens, maar we houden het tempo er in eerst naar het Paviljoen Suriname; jungle op een paar vierkante meter. In de jungle pepers, bananen, bakoven zoals ze in Suriname zeggen, en wat al niet meer. maar vooral een uitnodiging om de vakantie door te brengen in Suriname of te investeren in dit prachtige land.
Het volgende paviljoen is die van Flevoland ; we vliegen virtueel in een luchtballon over de polder en zien Flevoland vanuit de lucht.
Nog maar net weer geland of we komen Sharon de Mirande , de TV kok, tegen ze was bezig in de grote keuken van het Foodforum “heri heri” te maken. Heri Heri is een gerecht uit de slaventijd en zou ter herdenking van de slavernij op deze keti koti dag gratis uitgedeeld worden. Maar geen heri heri gezien laat staan geproefd. Maar dat kwam door ons zelf, we waren te vroeg en moesten verder en hadden nog zo veel te bekijken.
Naar Utopia eiland.; Hier landen ook de passagiers aan die met de kabelbaan komen.
Langs akkers met eetbaar stadsgroen, voedselbos en over het herstel van het ecosysteem.
En verder, dat mochten we niet missen zo werd ons verteld, de tuin van de Wilde Weelde , .
Veel, teveel indrukken en informatie om de bedoeling van de ontwerpers te doorgronden. Maar dat kun je natuurlijk allemaal wel vinden op internet. Nu alleen maar genieten, genieten.
We hoppen naar het volgende eiland “Green island. Zomerbloemen, vaste planten, rozen boomkwekerijprodukten.
We zagen veel, maar lang niet alles. En even een stop bij de foodtruck. Gelukkig geen gevecht om een zitplaatsje aan de picknickbanken. Lekker rustig. Koffie met bananacake ( en niet zo’n klein stukje ook)
We steken over naar de vaste wal terug naar het “het urban district” en centrale plein en omgeving.
Langs de dijk beplantingen van bekende en nog jonge minder bekende ontwerpers. “Classic and Future moments” Beplantingen op de helling van de dijk ontworpen en ingeplant door oude bekenden als Buro Mien Ruys, Jacqueline van der Kloet, Fleur van Zonneveld ( De kleine plantage) en Atelier Ton ter Linden. De plek met de mooiste plekken om een om een selfie te nemen. Vergeten uit te voeren.
Prachtige ontwerpen. Zo zou je je eigen tuin ook wel willen hebben.
In het paviljoen Amsterdam Almere stond de relatie natuur in de groene stad, de stedelijke conglomeratie Amsterdam Almere van de toekomst, centraal. Mooi te zien wat er allemaal in de stad bij je eigen huis zou kunnen.
De hortus avenue met diverse exposities afgelopen en nog even het greenhouse door en het is al weer tijd om richting bus te gaan.
Het is hier zo mooi zei een Surinaamse mevrouw tegen mij. Ik ga elke dag. Dan zit ik, kijk ik en geniet ik.
En dat is toch een ander geluid dan de pers ons wil laten weten.
Niet druk maar wel mooi!
Bij de bus was het nog even wachten op twee dames die wat betalingsproblemen hadden. De debit of creditcard werkte niet goed of zo iets.
Naar huis via de binnendoor route door de polder en langs Wolvega, Oosterwolde . De chauffeuse wilde de boerenprotesten op de snelwegen ontwijken. En dat is gelukt, geen demonstrerende boer gezien. Het bleef bij wat blauw wit rode vlaggen.
Een geslaagde dag!
AR
2 daagse tuinenexcursie Groei&Bloei Assen
Klokslag 8 uur vertrok de bus met tuinliefhebbers. Onze chauffeur Simon van Wattum,voor kenners van het Groningse een neef van de Simon van Wattum, haalde ons op en bracht ons weer thuis.
De tuin van Nico Wissing.
Nico Wissing tuin en landschapsarchitect in Megchelen,Gelderland leidde ons door zijn drie ha grote natuurlijke tuin. Gegroeid, gevormd en gekneed. Een organisch geheel. Dat het gazon er niet altijd als een glad geschoren Engels gazon uit hoeft te zien maar dat ook madeliefjes hun bekoring hebben maakte me gelukkig. Zonder schroom kunnen die dus in het gazon blijven. Nico zegt het en hij is niet de eerste de beste. Met zijn buro heeft hij over de hele wereld tuinen ontworpen. Een van zijn motto’s: én boom vervangt tien airco’s. Daar dachten we toen misschien nog niet zoveel over na. Maar nu na de drie tropische dagen toch is dat anders. Geen tuin meer zonder boom.!
In de ruim 30 jaar zijn ontwerper en tuin met elkaar vergroeid geraakt. Iets wat tuinliefhebbers die lang op een zelfde plek wonen bekend in de oren zal klinken. De roos van Johanna of de kersenboom gekregen bij de geboorte van een kind. Ze maken de tuin tot jouw tuin.
Heerlijk de meikers en de spekkers waarvan we mochten snoepen. Nooit geweten dat de vogels niet zo gek zijn op de spekkers omdat die niet echt rood kleurt.
In Groei en Bloei van September 2021 staat een artikel over de privé tuin van Nico.
Op naar landhuis en landgoed “Gut Heidenfeld”.
Op wat eens een stuk weiland bij het landgoed was is een prachtige afwisselende tuin gecreëerd in Engelse Landschapsstijl met daarbinnen een prairiegedeelte, zomerbloementuin, rhododendron allee etc. Een mooi afwisselend geheel die we op eigen gelegenheid bekeken.
Even leek het er op dat we langs de autobahn zouden stranden. De bus op de vluchtstrook en een technische ingreep van Simon de chauffeur en we konden weer verder.
De hortus van Peter Janke.
Naar Hilden nabij Düsseldorf, naar de Hortus, zoals hij zijn tuin van 1.5 ha noemt; naar Peter Janke. Een oase in het Roergebied.
Peter Janke is plantenkenner en tuin en landschapsontwerper met een internationale reputatie en tuinboekenschrijver. De klimaatveranderingen staan in zijn denken en doen centraal. Wat betekent dat voor onze tuin,hoe kunnen we daar op inspelen. In zijn tuin experimenten met planten die het in de toekomst naar verwachting beter gaan doen. En hoe kun je met zo weinig mogelijk onderhoud een tuin aantrekkelijk houden. Peter vertelt het allemaal, staande in de bloedhete zon, aan ons aandachtige luisteraars, die soms een stapje terug doen om wat meer in de schaduw te staan.
Dat het klimaat zijn invloed nu al heeft, het wordt heter en droger, ziet Peter al aan de boomkruinen van de bomen die er al tientallen jaren staan en waarvan de kroon steeds dunner wordt. Te droog!
De tuin van de familie Verheggen in Lottum.
Na de overnachting in Krefeld op zaterdagochtend naar Limburg naar de tuin van de familie Verheggen in Lottum.
Mevr. Verheggen onthaalde ons met anekdotes over het ontstaan van de tuin en de ontwikkeling door de jaren heen. Een romantische tuin in Engelse landschapsstijl met natuurlijk veel rozen; je bent per slot van rekening niet voor niets in Lottum, de rozenhoofdstad van Nederland. Ook veel Dahlia’s,de hobby van de heer Verheggen. Ze zijn overal verwerkt in de tuin, maar helaas nog niet in bloei. Moeten we in augustus maar eens terug komen. Dat de Dahlia’s nog niet bloeiden deed zeker geen afbreuk aan deze mooie afwisselende tuin met veel mooie hoekjes en combinaties.
Rozentuincentrum Lottum
Een korte stop. De liefhebbers hadden thuis al hun verlanglijstje klaargemaakt.
Een roos is een roos schreef Gertrude Stein. Nu heb ik dat gedicht niet precies in mijn hoofd, maar zeker is dat op het tuincentrum Lottum een duizelingwekkend aantal soorten rozen aanwezig is en keuzes maken heel moeilijk is. Zoeken, scoren, rozen in een zak, je naam er op en onder in de bagageruimte van de bus. Simon keek er niet meer van op. Vorig jaar ging het ook al zo.
Brookergarden Hout-Blerick
Door het Noord Limburgse landschap naar Hout-Blerick in de buurt van Venlo naar de Brookergarden.
De tuin van Loek en Anne-Marie Gubbels is ongeveer een halve hectare groot zelf ontworpen, gemaakt en onderhouden en dat met zijn tweetjes en beiden met nog een meer dan volle baan. Perfect onderhouden. Gevarieerde beplanting met hoekjes, een gazon waar de buurman jaloers op is , mooie kas en zelfs een mediterraan terras met een strandje voor het gevoel. En dan hebben we het nog niet gehad over de catering, de lunch mm… heerlijk. Het winkeltje met tuinsnuisterijen was voor die dag het domein van de dochter,die even haar verpleegsters outfit voor de tuinbroek had verwisseld.
Fortmond Tuin bij Olst
Langzamerhand weer richting het noorden, wat dommelen in de bus en voor je het weet zit je al weer langs de IJssel in de omgeving van Olst. Een prachtig rivierenlandschap met de IJssel, de dijken en uiterwaarden. In de verte is de pijp van de oude steenfabriek bij Fortmond/Olst al te zien.
Het sedum dak van de tuin van Fortmond gaat naadloos over in de rivierduinen van de uiterwaarden. Dat achter het grote sedumdak een architectonisch modern huis staat met uitzicht op de uiterwaarden en de IJssel aan de horizon is vanaf de dijkweg niet te zien. Een prachtige tuin met siergrassen, bloemenweiden en opgaand groen, grenzend aan het natuurgebied “De Duurse waarden”
Een mooi gebaar.
In die tuin is “toevallig” ook de landelijk voorzitter van Groei& Bloei, Frank Naber met zijn vrouw Annelies. Niet zo bijzonder,ze wonen per slot van rekening op fietsafstand en zitten ook samen met de eigenaren van Fortmond, Josee en Willem de Haan, in de opentuinengroep Salland. Dat het niet zo toevallig was bleek later toen onze voorzitter Bert Broekman even het woord vroeg. Hij zette de beduusde Arnold Ruiter in het zonnetje, ruim 25 jaar in het bestuur met allerlei bestuursactiviteiten. Dat werd nog eens onderstreept door Frank Naber die namens het landelijk bestuur van Groei& Bloei de zilveren speld met robijn opspelde en de bijbehorende oorkonde vanwege de grote verdiensten voor Groei en Bloei overhandigde.
Een mooi gebaar. En nu naar huis. Om 19.00 uur waren we weer in Assen.
De koffers, tassen en niet te vergeten de planten worden onderuit de bus gehaald. Tientallen zakken met de naam van de plant en of de eigenaar. In de wirwar van bagage, rozen en andere planten, en natuurlijk de haast om weer thuis te zijn ging er iets mis : de Dahlia “ Aurora kiss” wordt als vermist opgegeven. De volgende dag kwam Aurora kiss gelukkig weer boven water.